Koraliki1981, nie wiem, czy się dobrze rozumiemy bo mam wrażenie, że jestem zepchnięta do opozycji. a ja nie mam zamiaru z nikim walczyć. chce pokazać tylko, że jako dorośli mamy wpływ na swoje dzieci.i od nas zależy ich dzieciństwo i dorosłość. oczywiście każdy z nas ma też swoją konstrukcję biologiczną. ale nie można przyczyn wszystkiego upatrywać w genach. przyczyn, nie winy.
Może jestem w swych wypowiedziach stanowcza. i nie odpuszczam. bo uważam, że wychowanie dziecka to zbyt poważne zagadnienie, by odpuszczać. w układzie dziecko-rodzic, to rodzić jest dorosły i za dziecko odpowiedzialny.
pytasz czy to wszystko proste. nie, o cholernie trudne. zwłaszcza to, o czym napisała Sylwia1975. o wychowaniu dziecka w sposób inny niż samemu było się wychowywanym. to trudne bo trzeba wejść niejako w polemikę z własnymi rodzicami. skonfrontować się z tym, że wielokrotnie nas zranili, pewno nie świadomie, a może zwyczajnie się nie starali, a może nie miał im kto pomóc ich wesprzeć, może też myśleli, że to ciężko, że bez krzywdzenia nie da wychować się dziecka na porządnego człowieka. ale zranili. Jeśli nie to chyba jakieś "boskie istoty" to były. Jak się domyślasz, moi rodzice też nimi nie byli.
Mówisz, że należy podchodzić indywidualnie do każdego. i oczywiście zgadzam się z Tobą. dlatego zapytałam, co wdrażasz, bo piszesz, że ciężko wdrożyć pewne rzeczy, o których piszę. jeśli nie miałaś takiej potrzeby by coś wdrażać, to nie bardzo wiem, czym się kierujesz pisząc, że jest ciężko. w myśl zasady, że jak czegoś nie jadłam to nie wiem jak smakuje.
I kolejność się nie zmienia w przypadku o którym piszesz. jest to dobry przykład na to, że ta osoba zaczyna od siebie, idzie do specjalisty by pokazał jej jak pracować nad sobą, tak by stanęła na nogi i miała wpływ na swoje życie. przecież nie muszę znać się na wszystkim. są osoby, które mogą mi pomóc (lekarze, mechanicy, kosmetyczka, pedagodzy). z tym, że nie mamy nic przeciwko by mechanik naprawił nam silnik, chociaż studiów nie skończył i traktujemy go jako fachowca, natomiast mamy spory problem z tym, by przyjąć wsparcie i rady np. od pedagoga w szkole, czy psychologa, terapeuty pomimo, że są to osoby kształcące się latami.
każdy może stawać się lepszy, jeśli dana jest mu szansa i jeśli sam sobie ją da i z niej skorzysta. myślę, że to forum jest taką szansą i sama też wiele z niego korzystam i uczę się od innych.
pozdrawiam,
|
Re: Nie jestem idealną matką!
