Ludzie,którzy radzili ,by nie płakac po śmierci dziecka,chyba sami nie wiedzieli o czym mówią,gdyż nigdy czegos tak strasznego nie doświadczyli.
Tłumienie rozpaczy i skrywanie jej w sobie moze prowadzic do wielu schorzeń psychosomatycznych,co zostało juz dowiedzione.
Ja bym powiedziała,że trzeba nie tylko płakac,ale wręcz krzyczeć w jakimś odosobnionym miejscu,by wyrzucić z siebie ból,rozpacz,złosć i zal.
Dziecko,które jest już w lepszym świecie, z pewnoscia to zrozumie,a wieloletnie tłumienie w sobie emocji jest dla niego z pewnoscia wiekszym złem.Wyobraźcie sobie duszę,do której przez długi czas bezustannie docierają niewypłakane łzy,stłumiona rozpacz i żal...
Chciałoby się powiedzieć -nie tedy droga,żaloba musi być odżałowana...
życie jest niczym,wieczność jest wszystkim
Divaldo Franco
|
Re: Kuba
