Wieczór. Wieczory są najgorsze... A jednak od rana niecierpliwie popędzam godziny, żeby znów być tylko z Nim. Żeby nikt nie zakłócał mi moich myśli, moich łez, mojej tęsknoty...
Czasoprzestrzeń...Pojęcie względne; dla mnie to osiem długich tygodni i 1300 km. zdala od domu, od bliskich, od drogiego miejsca, od tych kilku metrów kwadratowych, od tej kamiennej płyty, którą widziałam tylko na zdjęciu...
Ale jeszcze tydzień, tylko siedem dni...
A póki co, tak jak do tej pory...
TU I TAM
Każdego dnia opuszczam zasłonę milczenia.
Każdego dnia czerpię siłę z kamienia.
I utwardzam swe serce, nie pamiętam duszy,
I łzom mym każę czekać, na deszcz,
Aż do burzy.
Zamknęłam w sercu ból, ukryłam też tęsknotę,
Wspomnienia rozwiesiłam, w plastrach, na spiekotę
I Kamienny parawan ustawiłam z rosą,
I oblałam go wokół, wirtualną fosą
I stwardnieją mi łzy, stwardnieją mi marzenia,
I skłębią się myśli w rozpaczy istnienia.
Świat wymiary stare straci i będzie jak mur,
I w niebyt zapragnę uciec,
Aż do kresu chmur.
http://przemek-biel.kupamieci.pl/
http://przemekbiel.pamietajmy.com.pl/index.php
|
Re: Raport na wieczorny apel
