Ogromne wyrazy współczucia. Choc każda z nas wie , że żadne słowa nie potrafią ukoić bólu, rozpaczy, która odbiera oddech, sens, nadzieję, marzenia....
Życzę Ci dużo sił w tej trudnej drodze, abys mogła powolutku zacząć budować na początku każdy dzień, uczyć się żyć z tym bólem, choc teraz wydaje Ci się to niemożliwe.
Ciepło pozdawiam.
Dla Twojego Skarbu miliony światełek (*) (*) (*) ------------------------ Wiola, mama i Franusia, i Antosia 10.02.2010-24.03.2010, i Jasia http://antosobstawski.pamietajmy.com.pl/index.php
|