Witam!!! Te wszystkie historie są takie podobne do siebie... Długo czekałam na 2 kreseczki, aż w końcu się udało. Byliśmy tacy szczęśliwi z mężem. Wszystko było dobrze, choc na początku miałam lekkie plamienie. Dostałam wtedy L4, bo jak sie okazało miałam zostac mamą bliźniaków. To była wspaniała wiadomośc. Każdy tydz ciąży przebiegał bardzo dobrze. Aż pewnego dnia zobaczyłam krew... Był to 25 TC. Szybko szpital, badanie i katastrofa dla mnie. Miałam rozwarcie na 2cm i pęcherzyk w kanale rodnym. Dzieciątka żyły i to wtedy było najważniejsze. Lekarze powiedzieli, że może się uda... Leżałam plackiem 5 dni. Nie udało sie.... 6 dnia usłyszałam, że muszę rodzic. Nie chciałam, udawałam, że nie mam żadnych skurczów, kłamałam, aby jeszcze dac szansę.
Pamiętam tych lekarzy, mój poród, dwóch chłopczyków którzy umierali... Wiedziałam, że tak będzie ponieważ lekarz mnie poinformował, przed porodem...
Później pytali czy chciałabym ich jeszcze raz, ostatni raz zobaczyc, ale ja nie dałam rady, nie miałam siły... Teraz chciałabym cofnąc czas...czciałabym ich zobaczyc. Pozostał mi tylko obraz mojego porodu i lekarzy z moimi dzięciątkami. Mimo że minęło już prawie rok ten obraz jest tak wyraźny, jakby był z przed chwili.......
Dla naszych Aniołków (*)(*)(*)(*)(*)(*)
Mama Pawełka i Łukaszka (16.06.2009)
|
Re: Moja córeczka Amelka (*+ 08.02.2010)....urodzona dla nieba...
