U kobiet w wieku rozrodczym około 60-80 % posiada nabytą, trwałą
odporność na zakażenie. W przypadku zakażeń u matek wrażliwych zakażenie wirusem obejmuje
płód jedynie w 25-30%. Większość z nich rodzi zdrowe, donoszone noworodki.
Jednakże wirus
może przejść przez łożysko i doprowadzić do zakażenia płodu, obrzęku uogólnionego i w
konsekwencji do zgonu wewnątrzmacicznego. Ryzyko obumarcia płodu ocenia się na około 10% i
nie zawsze związane jest z uprzednim obrzękiem uogólnionym.
Zakażenie parwowirusem
B19 w pierwszym trymestrze ciąży często jest przyczyną poronienia
samoistnego.
Przyjmuje się, że zakażenie parwowirusem stanowi najczęstszą przyczynę
nieimmunologicznego obrzęku płodu. Prawdopodobnie przyczyną tego obrzęku jest ciężka
niedokrwistość u płodu, spowodowana niszczeniem przez wirusa krwinek czerwonych.
Konsekwencją tej niedokrwistości jest prawokomorowa niewydolność krążenia i w rezultacie
wodobrzusze i obrzęk płodu. Pierwotnym powodem rozwinięcia się niewydolności krążenia i
obrzęku płodu może być również wirusowe zapalenie mięśnia sercowego w przebiegu zakażenia
parwowirusem.
Najbardziej wrażliwe na rozwój obrzęku uogólnionego są płody między 16
a 28 tygodniem ciąży.
Podejrzenie zakażenia parwowirusem (na podstawie obrazu
klinicznego) w czasie ciąży powinno skłonić do określenia miana przeciwciał w klasie IgG i
IgM metodą Elisa. Stwierdzenie obecności przeciwciał IgM przemawia za świeżą infekcją i jest
wskazaniem do wykonania seryjnych (co kilka dni) badań USG pod kątem pojawienia się
ewentualnego obrzęku płodu.
Postępowaniem z wyboru w obrzęku uogólnionym jest
wykonanie kordocentezy diagnostycznej (pobranie krwi z pępowiny) i oznaczenie morfologii
krwi płodu. W przypadku znacznego stopnia niedokrwistości należy wykonać transfuzję
wewnątrzmaciczną masy erytrocytarnej (do płodu). Skuteczność leczenia obrzęku uogólnionego
nieimmunologicznego w przebiegu zakażenia parwowirusem przy pomocy transfuzji
wewnątrzmacicznej jest wysoka, pod warunkiem, że nie doszło do pozapalnego uszkodzenia
mięśnia sercowego. W niektórych przypadkach obserwuje się samoistne ustąpienie obrzęku, a
noworodki nie wykazują żadnych objawów przebytej infekcji.
Nie istnieje specyficzne
leczenie infekcji parwowirusowych. Leczenie polega wyłącznie na łagodzeniu objawów (jak
większość zakażeń wirusowych).
Nie ma także szczepionki przeciwko
zakażeniu.
Jedynym sposobem zapobiegawczym jest unikanie kontaktu z chorymi,
zwłaszcza z dziećmi w wieku przedszkolnym i szkolnym.
Przechorowanie tej infekcji w
dzieciństwie daje trwałą odporność, która chroni kobiety ciężarne przed świeżym
zachorowaniem i związanymi z nim komplikacjami we wczesnej ciąży (poronienia) oraz w II i
III trymestrze ciąży (nieimmunologiczny, uogólniony obrzęk płodu).
buleczka
Mama Tomcia (22.06.2007 - 14.02.2008)
http://tomuskaczorowski.pamietajmy.com.pl
|
Re: Rumień zakaźny- szukam pomocy!
