Julka urodzila sie po śmierci Jasia.Od początku mówiliśmy jej,że ma braciszka,że Jaś jest w niebie u Bozi,chodziliśny z nią na cmentarz.Ale chyba trudno jej to wszysko zrozumieć.Teraz kiedy urodził sie Adaś, mówi,że to jej braciszek.Trudno jej zrozumieć,że jest jeszczejkaiś braciszek,którego nie widać.Opowiadam jej,że Jaś był w moim brzuszku tak jak ona i Adaś. Kiedy uciekł jej balonik powiedziała,że poleciał do Jasia i że będzie się nim bawił.Ale jak wytłumaczyć,że dusza jest w niebie, a ciało w grobie?Bo jeżeli jest wniebie, to po co chodzimy na cmentarz?Jeszcze o to nie pyta, ale kiedyś zapyta.Kiedyś była taka sytuacja na cmentarzu: przebiegła po ziemnym grobku obok Jasia.Krzyknęłam,że nie wolno,bo tam jest inny chłoczyk, kolega Jasia. Zaczęła pytać o inne grobki. Na razie nie wnikała w szczegóły,ale nie wiem jak to wytłumaczyć.
Opowiem jescze o sytuacji z jaką zetknęłam się w pracy(pracuję w przedszkolu).Mama jednrgo z moich wychowanków była w ciąży.Zapytałam go czy sie cieszy.Odpowiedział,że tak i że ma jeszcze jednego braciszka w niebie(miał też 2 ziemskich braciszków).Powiedział o tym tak zwyczajnie. Mam nadzieję,że moje dzieci także będą mówiły zwyczajnie:Mam braciszka w niebie.
mama Jasia(*+ 20.04.06), Julci(*26.05.07)i Adasia (*23.09.10)
|
Re: Jak rozmawiacie z dziećmi o śmierci?
