No właśnie. Co z tymi osobami, którym łaska wiary nie była/jest dana?
Chociaż trybiki były oliwione w dzieciństwie i wczesnej młodości zarówno w
domu, poprzez katechezę jak i w kościele.
Coś w tych trybach nie zaskoczyło, nie zaiskrzyło.
Czy Bóg (jeśli istnieje?) dał im rolę/drogę św. Tomasza, który musiał
pogmerać i poświdrowac palcem, wywyiercić dziurę w brzuchu, by uwierzyć.
Tylko komu tu dziś świadrowac?:-)
Nie mówię tu o osobach, które twierdzą, że Kościół jest "be", bo ksiądz
to "fura, skóra i komóra", a do tego jeszcze kochanka i gosposia (i do tego
jeszcze te role się zazębiają:-), bądź nie wierzą, gdyż przeszkadza im
stosunek Kościoła do antykoncepcji itd., ale gdyby ów stosunek uległ zmianie
to do kościoła pobiegli by raz, dwa, trzy:-)
Myślę raczej o osobach pełnych wątpliwości co do sedna wiary, istnienia Boga.
Analizujących i racjonalizujących. I z każdym dniem dochodzących do wniosku,
że "wiem, że nic nie wiem". Dopuszczających, że coś/ktoś jeszcze istnieje,
ale nie mogących tego kogoś ubrać w szaty Kościoła, rok liturgiczny itd. Nie
widzących w podniesieniu przeistoczenia, no bo jak wino może się zmieniać w
krew, a chleb w ciało? Czyli nie widzących kwintesencji wiary?
Zastanawiających się czy gdy umrzemy i się obudzimy (jesli się obudzimy?)czy
nie okaże się, że czeka nas zupełnie coś innego niż to co słyszymy w
kościele, zborze, synagodze (nie chciałabym tu wywoływac dyskusji niebo,
szeol itd)? Zastanawiających się czy zbawienie (jesli istnieje?) musiało
przyjść przez krzyż? Czy była inna droga?
Reasumując: multum wątpliwości, nawarstwiających się pytań, majacząca wiara w
Coś(i to nie jest krokodyl ani ufo:-)/Kogoś poza nami (zalążki wiary oporne
na "wypracowanie", pogłębienie poprzez regularne praktyki religijne), bez
Bożej łaski wiary.
Zamysł Boży?
Rola św. Tomasza?
Ciekawa jestem Waszych opinii.
|
Wiara to łaska Boża. Co z "nieułaskawionymi"?
