 Re: Dawno mnie tu nie było. | Hits: 98 |
|
PM
16-10-2017 23:13 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony] [Rozwiń temat]
|
Witaj Kropeczko,
Poruszyła mnie Twoja historia i postanowiłam napisać do Ciebie.
Ciesze się, że masz przy sobie mężczyznę, który idzie z Tobą przez życie, wspiera i kocha. To ogromne szczęście. Ja właśnie w tych najgorszych momentach życia tak naprawdę doceniłam jak ogromnym skarbem są ludzie. Najbliżsi. Nie wiem czym byłoby moje życie bez miłości. Nie miałoby sensu. Dbaj o ta miłość i pamiętaj - jesteś silna i warta tego uczucia. Nie wątp w to. Nie przestawaj walczyć o swoj uśmiech. Nie przestawaj walczyć o serdeczność jaka w sobie mialas. Jesteś naznaczona ranami i bliznami. Wiem, że takie wydarzenia zmieniają nas, ale wierzę ze możesz być taka jaka siebie lubiłas. Wierzę w to. Ja codzień powtarzam sobie, że muszę walczyc dla swojego Synka, żeby mógł spoglądać na mnie i być ze mnie dumnym. I walczę o swoj uśmiech i uśmiech mojego męża, właśnie dla nich - dwóch najważniejszych mężczyzn w moim życiu - dla mojego męża i Synka w niebie.
Kochana, jakkolwiek rozwiąże się kwestia grobu, pamiętaj proszę, ze swoje dzieci masz w sercu i one zawsze są przy Tobie. Możesz zapalić im również swieczuszke w domu albo w kościele. A na grób przyjaciela pójdziesz jak będziesz gotowa. Daj sobie czas.
"Z cierpienia wychodzą najsilniejsze dusze, a największe charaktery naznaczone są bliznami".
Dużo siły w tej walce.
Pozdrawiam
PM
|
|
Ostatnio zmieniony 17-10-2017 08:23 przez PM |
:: w górę ::
|
