Moim błędem jak poszedł do żłobka była zmiana pewnych zasad, bo przestałam być konsekwentna, a sprytny mowlak zauważył, że jak powrzeszczy, pokaże jaki nieszczęśliwy to dostanie co chce, bo tak strasznie było mi go wtedy żal, sama czułam jakbym traciła część życia z nim.
Jeśli więc jakieś zachowania trwały zbyt długo i prośby, tłumaczenia nie osiągały skutku (do przewidzenia  ) to zaczęłam ignorować to co robi. Oczywiście siedziałam z głową w książkach pedagogicznych i internecie. Już nie biegłam i nie prosiłam jak uderzał głową itp. Ba dowiedziałam się z kilku źródeł, że on nie robi tego tak mocno jak to wygląda, że sam sobie krzywdy nie zrobi. Chociaż jedna Pani psycholog powiedziała, że trzeba uważać, bo skoro potrząsanie dzieckiem prowadzić może do negatywnych skutków zdrowotnych to co dopiero jak mowlak uderza głową. Ale mój lęk wygasiło kilku innych, a nawet lekarz, który na jednej z wizyt i obserwacji poziomu przyzwoitych zachowań mojego synka stwierdził krótko "zachowuje się tak bo to widocznie działa na Panią i on o tym wie."
A z tym dzieleniem to całkiem normalny etap rozwoju, mowlaki zaczynają odczuwać fakt przynależności jakiejś rzeczy, to mija ale nieco później.
A mój zbuntowany chłopak na nowo zaczyna swoje wrzaski i wymuszenia. Tak cyklicznie. I szczerze mówiąc nie wiem czy ma na to wpływ cokolwiek. Wydaje mi się, że negatywne zachowania są w żłobku "tępione" w pedagogiczny sposób, bo jak dziś się dowiedziałam to w żłobku słucha. Demonstracja siły rozpoczyna się w momencie kiedy przychodzi dziadek, babcia albo mamusia 
Reasumując nie wiem co doradzić. Miłość, konsekwencję i czas Zresztą dorastające mowlaki i bez żłobka tak się zachowują. Bliźniaki mojej koleżanki robią to samo co mój a do żłobka nie chodzą.
Myślę, że jakieś zachowanie jeżeli jest sprzeciwem wobec żłobka to wkrótce minie. Pozostanie skok rozowojowy, ząbkowanie i bunt dwulatka (ponoć czasem od 15 mc życia) - przerażające
EM
http://www.mikew.e-blogi.pl/
|
Re: Żłobek II
