Śmierć. Przyszła do mnie niespodziewanie, choć czułam wewnętrznie że skrada się juz od rana. Czy miałam siły na spotkanie z nią? Nie, to było niczym zaskoczenie. Walczyłam o Sylwie, reanimowałam - dało to efekt, ale nie na długo, śmierć była silniejsza niż ja. Ja, trzymając moje dziecko za rączkę, pozwalałam Jej odejść. Pozwoliłam świadomie, chciałam by była tam szczęsliwa, nie chciałam by tu cierpiała. Wiem,że Sylwia wróciła do mnie na "chwilę" bym pozwoliła Jej odejść. Czekała na to. Trzymała się tak dzielnie i walczyła o każdy dzień, każdy dzień dla nas. Była bardzo silna i dzielna.

Czy przegrałam z nią? czy przegrałam ze smiercią? Myślę że po części tak a po części nie. To, że zabrała mi na zawsze Sylwię - nie godzę się z tym, ale wiem,że Ona jest tam bardzo radosna z innymi Aniołkami i naszym pierwszym maleństwem.

Czy przegrałam z Bogiem? Pewnie tak, zdecydował inaczej a ja byłam bezsilna. Przyjęłam Jego wolę a teraz mam puste ręce i zakrwawione serducho. Bardzo brakuje mi Sylwi, cholera , tak bardzo.

Kochanej Sylwuni - mama