Bardzo mi przykro, choć przecież nie ma słów, które ukoją ból, tęsknotę, dla opisania których po prostu brak słów...
...dlaczego? pytanie bez odpowiedzi...
Życzę Wam dużo sił na tej wyboistej drodze...
Agatko, Królewno, miliony cieplutkich urodzinowych promyczków dla Ciebie (*) (*) (*) (*) (*)
" Ktoś, kto powiedział, że czas goi wszystkie rany, jest kłamcą, a już z pewnością nie urodził dziecka, które mu umarło. Nigdy nie potykał się o jego zabawki rozrzucone w domu, jakby miało za chwile sięgnąć po nie i znowu śmiać się radośnie. Czas pozwala jedynie nauczyć najpierw przetrwać, a potem żyć z tym ranami. Ale każdego ranka, natychmiast po otwarciu oczu czuje się te rany. I zawsze, do ostatniej chwili życia będzie się czuło obecną nieobecność."
------------------------
Wiola, mama i Franusia, i Antosia 10.02.2010-24.03.2010, i Jasia
http://antosobstawski.pamietajmy.com.pl/index.php
|
Re: i co teraz?
