Od śmierci mojego Bratanka 31 lipca 2008 minął już rok.. Boli tak, jak wtedy. Tylko teraz umiemy z tym bólem żyć. Przyzwyczailiśmy się do niego.. Wiem, że tak miało być, że Bóg tak chciał.. Ale ciągle nie rozumiem dlaczego.. Czasami wydaje mi się, że wierzyły nie te osoby, które powinny.. Ja, mama, ciocia dawałyśmy na mszę o życie i zdrowie Filipka.. Brat wtedy też się modlił.. Można powiedzieć, że mam do nich żal, że nie wierzyli w Filipa, w Jego wyzdrowienie. Chyba nawet bali się Go pokochać.. Najbardziej smuci mnie to, że Filipek musiał umierać w samotności, nie czuł miłości i obecności rodziców, był sam a miał zaledwie 22 dni.. Tylko rodzice mogli być przy Filipku, ponieważ całe swoje życie spędził na intensywnej terapii..
Ja po Jego śmierci wierzę jeszcze bardziej.. Szczególnie w Anioły. Wierzę, że Filipek jest naszym małym Aniołkiem Stróżem i się nami opiekuje.. Codziennie proszę Go, żeby czuwał nad nami, żeby był przy nas..
Bo prowadzą nas i chronią Anioły..
Dla Ciebie, maleńki Aniele (*)(*)(*)
Ewelina, ciocia Filipka
|
Bóg tak chciał
