Kościół mówi przecież, że możliwe jest zbawienie nawet tych ludzi, którzy nie poznawszy Chrystusa żyli dobrą wolą i pragnieniem poznania Boga. Dziecko od chwili poczęcia jest osobą, więc można chyba przypuszczać, że Pan Bóg, który jest przecież nieskończenie sprawiedliwy, da dziecku co najmniej możliwość wyboru, tak jak stawia wybory przed osobami dojrzałymi fizycznie na tym świecie. Jeśli się weźmie pod uwagę fakt, że zazwyczaj dzieci, nawet mimo skazy grzechu pierworodnego, są bardziej skłonne do dobra niż wielu zniszczonych światem dorosłych, to i nadzieja zbawienia dla nieochrzczonych dzieci powinna być większa...
Moja żona kilka lat temu poroniła. Nie wiem na ile to jest prawdziwe odczucie, ale ile razy nie pomyślę o tym naszym dziecku, to mam nieodparte wrażenie, że jest teraz szcześliwe z Bogiem, który jest na pewno dla niego o wiele lepszym Ojcem niż ja kiedykolwiek mógłbym być. Czuję, że nie pozostało samo, że jest ten Ktoś, kto się nim teraz opiekuje, a ono modli się za naszą rodzinę i pomaga nam. Ta nadzieja przyniosła żonie i mi największą ulgę i najpełniejszą odpowiedź na pytanie "dlaczego ?".
|
Re: "Zbawienie dzieci zmarłych bez chrztu" - o. Jacek Salij
