Już mija drugi miesiąc odkąd odszedł mój kochany Synek. Staram się jakoś funkcjonować ale nie jest łatwo. Myślałam, że powrót do pracy sprawi, że zajmę się czymś i nie będę tak nieustannie myśleć o Tomeczku ale tak nie jest. W sercu cały czas jest ból, smutek i ta straszna tęsknota. Powrót do pracy był ciężki. Daję sobie jakoś radę ale nie czuję się dobrze. Każdy patrzy na mnie z taką litością - a ja tego nie chce. Chciałabym aby było normalnie, tak jak kiedyś ale wiem, że już tak nie będzie. Koleżanki starają się rozmawiać ze mną normalnie ale mi się wydaje to takie sztuczne. Wolę nic nie mówić i milczeć niż gadać o bzdurach. Jeszcze dwie znich są teraz w ciąży i niedługo będą rodzić. Niestety nie potrafię z nimi rozmawiać, bo coś mnie w środku ściska i wiem ze poryczałabym się. Nie wiem jak sobie radzić z tym wszystkim.
Ostatnio gdy wieczorem kładłam Kacpra spać to on złapał mnie za brzuch i pow. "Mamusiu kiedy będzie następny braciszek?" Byłam w szoku... Potem zaczął mówić, że tęskni za Tomeczkiem i dlaczego on śpi? On chciałby aby jego braciszek się obudził... Kacperek jak widzi gdzieś Aniołka(figura lub obrazek) to mówi, że to jest jego braciszek Tomeczek! On jest niesamowity!!! Mój kochany Synuś! Cały czas pamięta o Tomku, mimo że nawet go nie poznał...
Ilona mama Aniołka Tomeczka(*08.11.11 +09.12.11) i Kacperka (*07.11.07)
|
Kolejny miesiąc bez mojego skarba...
