W Święta Bozego Narodzenia przyszła na świat nasza ukochana
córeczka.Juleńka ważyła 3620g 54 cm i dostała 10 pkt. Niestety nasze
szczeście nie trwało zbyt długo juz po kilku godzinach pojawiły sie
problemy z oddychaniem,wzieli ją na badania,zabrali mi ją do
inkubatorka,pózniej dowiedziałam sie że ma powiekszone
serduszko,rozszczep podniebienia miekkiego i na zajutrz została
przewieziona do szpitalika dziecięcego gdzie przeprowadzono echo
serca.Badanie to wykazało poważną i bardzo rzadką wade serca wspólny
pień tętniczy.Pani dr kardiolog uspokajała że ta wada jest do
zoperowania przed ukończeniem pierwszego miesiaca życia. Dla nas to
był cień nadzieji że córcia bedzie zdrowa.Niestety kolejne badania
wykazały,że Juleńka oprócz tej poważnej wady serca, nie ma
grasicy,nerki,że ma hipokalcemię i może to być zespoł wad tzw zespół
Di Georga. Ta wiadomość zwaliła nas z nóg,tym bardziej że nie widać
było choroby po naszym SKARBIE.Julcia nauczyła się normalnie jeść z
butelki mimo rozszczepu podniebienia, dawała sobie rade.Jej duże
ciemne oczka spoglądały na nas a ona sama obdarowywała nas bezzębnym
uśmiechem.To były chwile których nie zapomnimy do końca
życia.Byliśmy z nia na zmianę, ja,mąż który zostawał z nia przez
pierwszy tydzień prawie non stop,ponieważ ja wyszłam ze szpitala w
drugiej dobie i nie byłam w stanie sie nią zająć od początku,potem
pomagała nam moja siostra i tesciowa, kochana kobieta.Razem z mężem
postanowiliśmy,że musimy naszą córeczkę ochrzcić, i tak też się
stało.Juleńka została ochrzczona przez księdza w szpitalu. Za parę
dni dostałam wiadomość że P.dr kardiolog udalo ustalić termin wizyty
w CZD w Warszawie gdzie nasza córeńka miała zostać zoperowana to
miał być 13 styczeń.bardzo nas ta wiadomość ucieszyła, choć
zdawaliśmy sobie sprawe jak poważna jest cała sytuacja.Czekaliśmy
więc z nadzieją,ale niestety 8 stycznia w piatek nasza Juleńka
przestała oddychać(godz 12),mimo reanimacji która trwała ponad
godzinę Jej serduszko nie wróciło do nas,nasza córeczka odeszła na
zawsze(godz 13.19),poszerzyła grono aniołków w niebie.A my wyliśmy z
rozpaczy za naszym dzieckiem.
To nie koniec,dowiedzieliśmy się że Juleńka musi mieć zrobiona
sekcje zwłok,nie chcieliśmy żeby jej ciałko było "krojone" ale
musielismy się zgodzić bo lekarze nie chcieli jej zwolnić z
sekcji,tłumaczyli że to także dla naszego dobra,bo jesteśmy młodzi i
napewno bedziemy chcieli miec dziecko,a wyniki z sekcji dadzą pełny
obraz przyczyny śmierci,być może chodzi tu o podłoże
genetyczne,dlatego też musimy zrobić badania genetyczne gdy
dostaniemy wyniki z sekcji.
Kolejnym krokiem który musieliśmy zrobić to załatwienie wszystkich
formalności i pogrzeb,nie było to łatwe,ciągle widzę moją ukochaną
JULEŃKĘ w trumnie, wyglądała jak prawdziwy śpiący aniołeczek, i
głebi duszy czuje,że jest NASZYM ANIOŁKIEM który bedzie nad nami
czuwał
kamyk
|
witajcie aniołkowe mamy
