Drogie osierocone Mamy, czytam Was już od kilku miesięcy, i wiem co przeżywacie, bo ja już 20 miesiąc, nie mogę się z tym wszystkim uporać. Kilka razy już pisałam,zawsze wymazałam, bo ciągle ból mi nie pozwala dokączyć, może dam radę.
W dniu 20.01.2012r. świat się dla nas zawalił, w wypadku samochodowym zgnęła Ania nasza córka, miała 25lat i 3m-ce.Jechała z uczelni do domu prawidłowo dwupasmówką, nie spodziewała się, że kretyn jedzie pod prąd z szybkością ponad 100km/godz.biedna nie zdążyła uciec z lewego pasa na prawy, nastąpiło uderzenie czołowe prosto w lewą stronę jej samochodu. Zmarła na skutek wewnętrznych obrażeń, po 4 godz. oczywiście nikt nas nie zawiadomił o wypadku naszego samochodu, szukaliśmy jej,kiedy przyjechaliśmy do szpitala to już nie żyła i przywieziona jako NN kobieta, mając wszystkie dokumenty, nie mogliśmy pobyć z nią nawet ostatnich chwil. Sprawca wypadku zmarł w 9 dniu po zdarzeniu, jego rodzina mogła być z nim my nie. Czasami oglądam film z tego zdarzenia, i ta myśl co moje dziecko czuło, w tej sekundzie, jej pokój jest tak jak zostawiła, tak bardzo mi jej brak, i mimo upływającego czasu wcale nie jest chociaż trochę lżej,tak mnie bolą słowa "czas leczy rany". Pytam się czyje bo napewno nie matki. Ania ma brata bliźniaka, teraz przypadają ich urodziny, syn powiedział, że ich nie będzie obchodził, wcale mu się nie dziwię. Nie zadaję sobie pytania dlaczego nas to spotkało, bo to tak jabym komuś życzyła tego tylko nie nam. Trudno to wszystko ogarnąć, 2002r starsza córka miała udar mózgu, ma bardzo nietypową chorobę naczyń krwionośnych mózgu, miała przeżyć dobę ale żyje, jest z nami i jest wszystko dobrze, chociaż zawsze strach o nią jest, myśleliśmy że już że nic gorzszego nas nie spotka, czy byliśmy za bardzo pewni? Przepraszam za ten mentlik myśli.
mama ANI
|
ANA