„Głos codzienności jest już we mnie, znów w ramionach głowę chowam Dotyk nadziei, czy potrafię jutro żyć od nowa Za parę lat kiedy dojrzę twoją twarz Za parę lat w sercu wskażesz dobry szlak Za górą, co jest wołaniem, śmiechem, łzą Odnajdę pejzaż, który nigdy już nas od siebie nie oddali” -Budka Suflera Teresa-mama Anioła Kasi L.
Naucz się szczęścia, tylko pamiętaj,by nie zapomnieć nigdy.
|