Jutro 880 dni odkąd jej nie ma, jutro też minie 29 długich - najdłuższych miesięcy...
Wiem, że to forum dla rodziców, ale nigdzie nie mogłam znaleźć nic dla rodzeństwa.
Moja Siostrzyczka miała 13 lat, zginęła nagle, bez żadnego ostrzeżenia, bez pożegnania. Tego dnia była pod moja opieką, zresztą bardzo często była, bo Mama pracowała. Jestem od Niej starsza o 6 lat, wiem jak to zabrzmi, ale traktowałam Ją prawie jak córeczkę - chodziłam do Niej na wywiadówki, pomagałam w lekcjach, kiedy trzeba było to krzyczałam. I co? I jeden dzień, jedna chwila i straciłam Ją na zawsze.
Mija czas, muszę jakoś żyć dla Mamy... I chyba tylko dla Niej. A mojej Klaudynce mogę zapalić tylko znicza na cmentarzu i postawić kwiaty. I to wszystko. Tak bardzo mi Jej brakuje, tak bardzo chciałabym się do Niej przytulić. Czasem do mnie przychodzi w snach, ale nigdy nic nie mówi... I czasem tez czuję, że jest w domu, dzieją się wtedy różne "dziwne" i niewytłumaczalne rzeczy. Nie wiem po co to piszę, jakoś lepiej mi się może zrobi jak się wygadam. Nie wiem jak pomóc mojej Mamie. Ona też strasznie cierpi...
Najgorsze są wyrzuty sumienia - dziwię się, że jeszcze mnie nie zabiły. I dlaczego to nie byłam ja? Dlaczego to ja nie zginęłam? Gdybym mogła cofnąć czas..
Nigdy nie zapomnę ostatnich słów jakie usłyszałam z jej ust. Dobiegały z łazienki. I śpiewała podczas kąpieli "A ja będę Twym aniołem, twą radością, smutkiem, żalem. Będę gwiazdą na Twym niebie. Będę zawsze obok Ciebie". Czy Ona wtedy już wiedziała, że za 5 minut odejdzie? Przecież ta piosenka jest bardzo stara - skąd akurat wtedy wzięła się w Jej główce? Nie wiem. Wiem tylko, że bardzo ale to bardzo za Nią tęsknię i bardzo Ją kocham.
Pozdrawiam wszystkie cierpiące osoby.
|
Straciłam siostrzyczkę
