Kochana córciu piszę ten list, może ktoś się zlituje i wyśle go do Ciebie. Dzisiaj mija 106 dzień od tego okropnego dnia, kolejny przepełniony rozpaczą i tęsknotą za Tobą.Marlenciu mówiłaś mi często jak wielka jest siła podświadomości, że jeśli człowiek podświadomie czegoś pragnie to w końcu to będzie miał.Mówiłaś, że to Ci się sprawdza. Nieprawda jak tak bardzo chcę być z Tobą, a nie nie jestem.
Dzisiaj jest okropny mróz, a Ty tam w cieniutkiej sukience, pewnie jest Ci zimno, a ja nie mogę Cię ogrzać.Widziałam dziś Marcina, myślę że on pomału już doszedł do siebie, jest młody i szybko się z tego podniesie.Widziałam go też kilka razy na cmentarzu, jak długo będzie pamietał? Wiesz, czasami sobie myślę, że gdzieś pojechałaś daleko, tak jak wtedy na dwa miesiące do Włoch, stoi obok mnie zdjęcie Twoje- jak siedzisz na jakimś murku, a w tle jest piękne morze.Ale wtedy pisałaś do mnie esemesy, jak Ci tam jest. Teraz nie dostaję ich.Daj mi jakiś znak, że jest Ci tam dobrze.Palę papieros za papierosem, ale to mi mało pomaga.Nikomu nie mówię jak mi jest źle, bo nie chcę żeby Krzysio i babcia się martwili, dla nich też jest bardzo ciężko. Kochanie tak bardzo chciałbym Cię przytulić, z całej siły - pozostaje mi niemoc i czarna rozpacz.Jak długo to jeszcze wytrzymam?
Córeczko Ty dobrze wiesz, że bardzo Cię kocham.
Tak bardzo mi Ciebie brakuje. Kochająca Cię mama.
|
List do mojego dziecka
