 Tak wiele nas łączy, a jak bardzo róznie to przeżywamy | Hits: 700 |
|
Peppetti
02-04-2007 08:39 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony] [Rozwiń temat] [Subskrybuj]
|
Wczoraj minęło osiem miesięcy jak nie ma Łukasza.. mojego kochanego synka....
Od tego dnia na tym forum jestem prawie codziennie, ale rzadko piszę. Najczęściej wystarcza mi czytanie Waszych rozmów.
Zauważyłam, że choć tylko my możemy się wesprzeć nawzajem, że choć tylko my rozumiemy się doskonale, to zupełnie inaczej przeżywamy swoją porażkę, swoją stratę, inaczej opłakujemy śmierć naszych dzieci, inaczej wyrażamy tęsknotę za nimi.
Ostatnio hugs pisała w wątku o swoich Chłopcach ['][']['], że tak bardzo ranią ją ludzie gdy pytają.... a ja wczoraj przepłakałam cały wieczór z zupełnie odwrotnego powodu.....
Spotkałam się z najbliższą rodziną - bratem mojego Taty, czyli moim wujkiem i jego dziećmi (moimi kuzynami). Widzieliśmy się po raz pierwszy od czterech, pięciu miesięcy. I znów, po raz kolejny mnie zranili swym milczeniem. Nie dość, że nic nigdy nie powiedzieli, że już nie jestem w ciąży, że jest im przykro, czy chociaż słowo współczucia przy grobie mojego dziecka, gdy spotkaliśmy się we Wszystkich Świętych (mój synek leży w grobie z moim Tatusiem) to teraz gdy zobaczyli że jestem w ciąży też nie było żadnej reakcji. Kompletnie!!!! Wystarczyło chociaż powiedzieć - jak ładnie wyglądasz, albo o jaki ładny brzusio. Choćby nawet mieli kłamać. A tu nic....
Tak bardzo mi przykro..... że bliscy potrafią tak mocno ranić......
[']['][']['][']['] śpij słodko mój kochany Synku
[']['][']['][']['] śpijcie spokojnie wszystkie Aniołki
Sylwia
Mama Kamilka (14 12 2003)
Aniołka Łukaszka (24 tc - 01 08 2006)
i Michałka (03 09 2007)
http://peppetti.bloog.pl
|
|
Ostatnio zmieniony 02-04-2007 08:41 przez Peppetti |
:: w górę ::
|
