Rok temu zaszłam w ciążę byłam bardzo szczęśliwa.Oboje z mężem byliśmy w "siódmym niebie".Pragneliśmy naszego aniołka od chwili poczęcia.Dbałam o siebie ,chodziłam do najlepszego lekarza{tak mi się w tedy wydawało}w mieście.,przestrzegałam jego zaleceń.Jednak już w 12 tygodniu zaczęło się coś dziać,jednak lekarz nic nie zauważyl,zamiast przybierać na wadze ja chudłam,wymiotowałam krwia-jednak lekarz uspakajał mnie ,że dziecko rozwija się prawidlowo.Nikt mnie nie słuchał a przecież matka czuje,że cos się dzieje z ukochanym maleństwem.Tydzień póżniej moje obawy okazały się słuszne,okazało się,że mojemu maleństwu już od 5 tygodni nie biło serduszko.To był szok,załamałam ,dla mnie świat się zawalił.Nie potrafiłam zrozumieć dlaczego ?Co zrobiłam zle.Jak mogłam temu zapobiec?Powoli dochodziłam do siebie,we wrześniu 2006r.okazało się{podczas zwykłego badanie USG narzadów rodnych},że jestem w ciąży ,tym razem nie potrafiłam się cieszyć ,nie myślałam realnie.Czekałam kiedy minie 7 tydzień ciąży .Jednak i tym razem nie donosiłam mojego Aniołka.W dniu 15 X,w dniu ŚWIĘTA DZIECI NIE NARODZONYCH straciłam je.Dlaczego ....Ciąże przechodzilam bardzo lekko,większość czasu spędzałam w łóżku .Bardzo pragne dziecka nie wiem co mam dalej robić,po badaniach genetycznych{ o ile można to nazwać badaniem-pobranie krwi na poziom chormonów i to wszystko}.Boje się zaryzykować kolejny raz ,nie wyobrażam sobie straty kolejnego Aniołka.
Światełka dla moich maleństw[']['][']
Aga mama Mateuszka (*)23.04 2005 i Igorka (*)16.10.2006
|
Czy nam się jeszcze uda....
