W poniedziałek o 5:30 dotarłam do szpitala w Łodzi. Agnieszka czeka na operacje ma iśc jako druga na sale operacyjną. O 6:00 pielęgniarki jak codzień ważą dzieci, córka waży 2500g to jej najwiża waga od urodzenia. Po odsunięciu leku odwadniającyum widać róznicę. O godz. 7:30 mogę wykąpać córeczkę chociązna chwilę mogę ją potrzymać . Bo tak jest inkubatorku. Nalałam wody i ją dokładnie wykąpałam trochę popłakała bo była głodna. Przytuliłam ją w pieluszkę tetrową i się uspokoiła. Ubrałam ją i włożyłam ją do rożka. Potrzymałam ją ok 15min. Póżniej przyszła położna i musiała znowu włożyć ją do "tego pudełka" pozałaczała glukaze , EKG, oddech. Dziś cały dzień będzie na głodzie i z tego powodu jest nie spokojna. O 13:20 jest tel.od anastiologów aby Agnieszkę przywieź na sale operacyjną. Zeszłam razem z nią na oddział operacyjny. Przed drzwiami musiałam się z nią pożegnać, dałam jej buzika , pogłaskałam i w duchu powiedziałam żeby się trzymała i poprosiłam Matkę Bożą aby miała ją w OPIECE. Potem drzwi się zamknęły i mogłam tylko czekać.
Operacja potoczyła się bez rzadnych komplikacjii, Agnieszka będzie teraz małymi kroczkami wybudzana. Jechałam do domu do dwujki pozostałych dzieci. We wtorek o 14:00 doktor mnie poinformowała , iż Agnieszka już sama oddycha bez respiratora i jeszcze ma tylko trochę popdwyszone ciśniernie ale to się zdarza po takim zabiegu. Po tych informacjach uspokoiłam się. Już się nie mogę doczekać kiedy zobaczę moją córeczkę. Teraz jest narazie na POOPie czyli pooperacyjnym oddziale. Pożnij ją przeniosą na oddział kardiochirulgi.
Pozdrawiam Wszystkich!
|
Re: Zespół Turnera i koarktacja aorty
