Pamiętam małą salę na oddziale porodowym, dwa

łóżka, te obok mojego, co parę godzin zajmuje inna mama oczekująca na poród. Zaczynają się

skurcze i jadą rodzić. Ja nie, ja nie mogę to dopiero 24tc i 3 dni. Lekarz powiedział,

dziecko nie ma szans. Nie mam skurczy, leżę spokojnie, bo każdy ruch powoduje kolejną falę

wód płodowych. Dają mi antybiotyk dożylnie, myślę o tym czy to ochroni, mnie i Marka przed

zakażeniem? Parę razy dziennie podłączają mnie pod KTG. Serduszko bije..

style="MARGIN: 2.4pt 6pt 0pt">Przez korytarz docierają do mnie dźwięki z sal porodowych. Krzyk rodzących na

chwilę nasila się, potem cisza i następuje płacz dziecka. Zastanawiam się czy uda mi się

usłyszeć, płacz naszego synka. Codziennie po pracy przyjeżdża do mnie G. przytula, pociesza,

mówi wszystko będzie dobrze... Przy nim staram się być dzielna. Kiedy wychodzi płaczę w

poduszkę. Nie umiem powstrzymać tych łez. Czy będzie dobrze? Na to pytanie rok temu nie

znałam jeszcze odpowiedzi...