Dzięki Wera, ja również pozdrawiam Cię serdecznie.
Stasiek jest nasz± ogromn± rado¶ci± i rzeczywi¶cie nasze życie zmieniło się od kiedy jest z nami. Jest rado¶ć w domu... ale obok pustki któr± pozostawił Franek i chyba już zawsze tak będzie. Teraz też to wszystko co stracili¶my z Franiem stało się bardziej namacalne... czasem tulę Stasia i lec± mi łzy że Frania tak nie mogłam... Trudne to bardzo. Brakuje mi naszego starszego Syneczka, tak trudno ci±gle się pogodzić, że nie możemy byc wszyscy razem.
Staram się nie zadręczać wspomnieniami ale teraz gdy jest Sta¶ te wspomnienia wracaj± jako¶ mocniej, zwłaszcza teraz gdy dwa lata temu w tym czasie walczyli¶my w szpitalu. Tulę wtedy Stasia i dziękuję Franusiowi, że braciszek jest zdrowy. mama Franusia (7.03.2010 -14.04.2010) oraz Stasia, Julka i Wojtusia Moje Skarby! http://franciszekjakubkoziol.pamietajmy.com.pl