„Odeszłaś, pozostawiając wielką pustkę, mamusia strasznie za Tobą tęskni…”
Tymi s?owami rozpocz??am swój post na tym forum… dzisiaj czuj? si? tak samo, tak samo t?skni?am ka?dego dnia w tym roku, tak samo b?d? t?skni? zawsze. Rok temu pe?na nadziei jecha?am z m??em do szpitala, my?l?c ?e wrócimy ju? we troje. Niestety moje marzenie rozmy?o si? w jednej sekundzie.
Czas przed narodzinami.
W pi?tym roku po ?lubie, po czterech latach stara? o dziecko ujrza?am na te?cie dwie kreski. By?am przeszcz??liwa, bo w ko?cu spe?ni?o si? nasze marzenie, znowu by?am w ci??y. Zanim do tego dosz?o, przeszli?my trudn? drog?. Kilkakrotnie mia?am stymulacj? hormonaln?, aby jajeczka ?adnie ros?y, potem zastrzyki aby p?k?y i uwolni?y komórk? i w ko?cu inseminacj? aby zaj?? w ci???. Nie udawa?o si?… skierowano mnie na zabieg HSG, dro?no?? i budowa narz?dów w porz?dku. Po zabiegu ostatnia szansa, ostatnia inseminacja, monitoring cyklu, tabletki, zastrzyki… uda?o si?. 16 sierpnia o 7 rano wyszed? pozytywny test ci??owy. Umówi?am si? na wizyt?, nie by?o jeszcze wida? ci??y, za to by?y oznaki stymulacji… zrobi?y si? torbiele na jajnikach. Posz?am na zwolnienie od razu, bra?am tabletki na podtrzymanie ci??y, le?a?am czekaj?c na bicie serduszka. Na nast?pnej wizycie zobaczy?am bij?ce serduszko, p?aka?am ze szcz??cia, ?e nam si? uda?o, ?e b?dziemy rodzicami. Ci??a by?a trudna, na pocz?tku bola?y mnie jajniki, ale wkrótce torbiele si? wch?on??y, w 18tc dowiedzieli?my si? ?e b?dziemy mieli córeczk?, w 25tc mia?am ma?owodzie, po dwóch tygodniach by?o ju? lepiej, w 27tc pojawi? si? problem z ma?ym brzuszkiem. W marcu zacz??am kompletowa? wyprawk?, co sprawia?o nam wiele rado?ci, pokazywa?am Helence i opisywa?am kupowane rzeczy, zabawki, od 5 miesi?ca czytali?my bajki do brzuszka w nadziei, ?e je s?yszy. Kupili?my ?ó?eczko, ko?ysk? i karuzel?, wyprali?my wszystko, wyprasowali?my i czeka?o wszystko tylko na ni?. Wieczorami w??czali?my melodyjk? z karuzeli aby si? male?ka do niej przyzwyczai?a. Rozmawiali?my z ni? i czekali?my zosta?o 5-6tyg. Potem przysz?o nadci?nienie w ci??y. Le?a?am w szpitalu, dwa razy dziennie podpinali mnie pod KTG, na USG nie by?o niczego niepokoj?cego wszystkie przep?ywy by?y dobre, ?o?ysko prawid?owe. Po tygodniu wysz?am do domu, ci?nienie si? unormowa?o. W szpitalu mia?am pierwsze skurcze w 35tc, lekarz powiedzia?, ?e to przepowiadaj?ce bo szybko usta?y. Po pi?ciu dniach skurcze wróci?y, by?o ich kilka w ci?gu dnia, wieczorem si? nasili?y, nie ustawa?y, przez nie ju? nie czu?am ruchów ma?ej. Spakowa?am si? i pojecha?am do szpitala z m??em. Po drodze byli?my lekko zaniepokojeni, ?e dopiero 36tc, a tu skurcze i ?e to chyba ju? poród.
25.03.2009r.
Na IP niewyspana po?o?na, wpu?ci?a mnie do gabinetu, obejrza?a ksi??eczk? ci??y, zmierzy?a ci?nienie, sprawdzi?a t?tno ma?ej. Nie mog?a znale?? od razu, szuka?a, a ja ba?am si? coraz bardziej, nadal szuka?a i w ko?cu wezwa?a lekarza, aby ten sprawdzi? na USG. By?am przera?ona. Przyszed? lekarz, zrobi? USG i powiedzia? ?e dziecko nie ?yje. Nie chcia?am mu uwierzy?, kaza?am sprawdzi? jeszcze raz, zrobi? co?, to nie mog?a by? prawda. Obok sta? mój m??, ?ciska? mnie za r?k?. Poprosi?am lekarza o wezwanie mojego prowadz?cego, na szcz??cie by? na oddziale. Wpad? do gabinetu, jeszcze raz zrobi? USG, widzia?am tylko ci?g?e linie, jak w filmach kiedy serce nie bije. Mój prowadz?cy opad? na krze?le, z?apa? mnie za r?k? i powiedzia? ?e strasznie mu przykro. Nie mog?am si? nawet rozp?aka?, by?am w szoku, to by? jaki? koszmar, my?la?am ?e zaraz si? obudz? w swoim ?ó?ku. Chcia?am umrze?… Potem przyj?li mnie na oddzia?, wywo?ali poród. Dosta?am osobn? sal? porodow? z dala od du?ej porodówki. Przy porodzie by? m??, przeszli?my przez to razem, dosta?am znieczulenie zewn?trzoponowe i ?rodki wywo?uj?ce skurcze, potem co? na ci?nienie bo znowu podskoczy?o. Ci?gle p?aka?am. Przyjechali moi rodzice, mama wesz?a na sal? i razem p?aka?y?my. Rozmawiali z lekarzem. Czekali?my na poród. Po trzech godzinach, le?a?am na ?ó?ku porodowym, zaczyna?o si? rozwarcie. Kolejne godziny d?u?y?y si?, chcia?am ?eby to si? ju? sko?czy?o, chcia?am urodzi? i ju? nie cierpie?. Modli?am si? ?eby to by? sen.
25 marca o 12:30 urodzi?am moj? male?k? córeczk?, mia?a 42cm i wa?y?a 1630g by?a martwa. Dali?my jej imi? Helenka Zosia, tak przez ca?y czas do niej mówili?my. Po?o?na zabra?a j? od razu, nawet nie zd??y?am jej zobaczy?. Potem le?a?am p?acz?c, m?? poszed? po?egna? si? z nasz? kruszynk?. Zrobi?o si? zamieszanie. Po?o?na spyta?a czy chc? zobaczy? dziecko. Nie mia?am odwagi, si?y, ba?am si?, ?e jak j? wezm? to serce mi p?knie, ?e nie b?d? chcia?a jej odda?, ?e zaczn? histeryzowa?. Po?o?na mnie nie przekonywa?a, powiedzia?a ?e mo?e tak b?dzie lepiej. P?aka?am. Po kilku godzinach przewie?li mnie na sal? poporodow?. Dostali?my osobna sal?, m?? zosta? ze mn?. Wieczorem przyjecha? mój lekarz prowadz?cy, powiedzia? jakie jest post?powanie w takich wypadkach. Stara? si? jako? nas pocieszy?, poinformowa?, ?e psycholog je?li chc? mo?e przyj?? jutro . M?? by? ze mn? do pó?nego wieczora, w ko?cu wygoni?am go do domu, cho? móg? zosta? na ?ó?ku obok. Nie spa?am w nocy, ci?gle si? budzi?am, by?am oszo?omiona.
26.03.2009.
Zabrali Helenk? na sekcj?, m?? za?atwia? akt urodzenia w USC i formalno?ci zwi?zane z pogrzebem, kupi? ubranko do trumny, kaftanik ?pioszki i pelerynk? z czapeczk?. Przysz?a pani psycholog. Przyjecha?a moja mama i przyjació?ka. M?? przyjecha? rano, potem od po?udnia by? do wieczora. By?y moje urodziny.
27.03.2009
Poprosi?am o wypis, powiedzia?am ?e musz? wyj?? bo jutro mam pogrzeb. Wypisano mnie, dosta?am recept? na zastrzyki z heparyny, wypis i dalsze instrukcje, cz??? bada? zrobiono w szpitalu. Opu?ci?am szpital, zatrzasn??y si? drzwi, nie by?o jak w moich marzeniach… mieli?my nie?? Helenk? w noside?ku, cieszy? si?, ?e jeste?my we troje. Rozp?aka?am si?, wsiad?am do samochodu i pojechali?my do moich rodziców, p?aka?am ca?? drog?. Nie by?am w stanie wróci? do domu, gdzie czeka? uszykowany pokoik, ?ó?eczko, rzeczy dla ma?ej. Pojechali?my do kwiaciarni, zamówi?am serce z ?ywych ró? naoko?o czerwone wewn?trz ecru, poda?am napis na szarf?, my?la?am po drodze ze szpitala co napisa?… bo tyle chcia?am jej powiedzie?, pokaza?, a ju? tego nie zrobi?, ?adne s?owa nie s? w stanie wyrazi? bólu po stracie. Pojechali?my do ko?cio?a, siedzia?am i p?aka?am, chcia?am pouk?ada? sobie wszystko. Wróci?am do domu p?aka?am, razem z mam?, ojciec chcia? zrobi? Helence zdj?cia, zabroni?am mu, nie chcia?am jej widzie? wtedy... Wzi??am co? na sen i spa?am pó? dnia. Nie wiedzia?am jak mam prze?y? jutro.
28.03.2009.
Pogrzeb odby? si? o 9 rano. Poprosi?am m??a aby proboszcz prowadzi? pogrzeb. Byli tylko rodzice i nasze rodze?stwo. Przyjaciele przekazali kwiaty dla Helenki. Stali?my nad wykopanym w ziemi do?em. Obok ci?gn?? si? rz?d bia?ych krzy?y… zamar?am na ich widok. P?aka?am. U stóp po?o?yli mi ma??, bia?? trumienk? z Helenk? w ?rodku, sta?am nad ni? p?acz?c, staraj?c si? powtarza? s?owa modlitwy. Proboszcz mówi? o ?mierci, pomodlili?my si?. Po?egna?am si? z córk?, przytuli?am zimn? trumienk? osuwaj?c si? na ziemi?. Ma? mnie podniós?. Z?o?yli j? do do?u. W?o?yli?my jej ksi??eczki na trumn?, które czytali?my jej jak by?a w brzuchu. Odeszli?my z m??em zostawiaj?c nasz skarb. Wróci?am do domu. P?aka?am, potem wzi??am tabletki i zasn??am. Prze?y?am pogrzeb w?asnego dziecka.
Tak przedstawia si? historia mojej córeczki, najdro?szej, jedynej, ukochanej, wymarzonej, male?kiej Helenki. Cho? by?a z nami tylko 36 tygodni to by? to najwspanialszy czas za jaki jestem wdzi?czna Bogu, ?e mog?am go z ni? prze?y?. Te chwile zmieni?y ca?e moje ?ycie. Moja córeczka je zmieni?a. Kocham Cie mój pi?kny Aniele. Dzi? s? twoje urodziny dla wieczno?ci… (**********************************************)
Mama.
mama
Aniołka(25.04.2005r. 8tc)
Helenki ur-zm.25.03.2009r.36tc
Iskierki(20.02.2012r. 7tc) i ziemskiej trójeczki
|
Re: Pozostła pustka...Helenka 25.03.2009r. - pierwsza rocznica śmierci mojej ukochanej córeczki
