Ja też jestem, choć być tu wcale nie chciałam...
Nie wiem jak przeżyłam cały miesiąc, po pogrzebie mojego synka, gdy jeszcze nie wiedziałam, o istnieniu różnych serwisów dla rodziców po stracie. Nie miałam pojęcie o istnieniu wirtualnych stron pamięci, o tych wszystkich, tak licznych tragediach, o Was drogie mamy, rodzice, którzy przeżywacie to co ja. Dziewięć i pół miesiąca, życia, które zapewne życiem nie jest... Czym jest zatem?
Ciągim myślowym, wypełniającym dzień, wydzieranką wyklejoną ze wspomnień, wahadłem, na którym zawieszona jest świadomość i niedowierzanie, zawieszeniem pomiędzy dwoma światami, poczuciem winy, poczuciem braku prawa do życia, bezgraniczną tęsknotą..................
Już przeżyłam pierwsze urodziny bez Niego, dwudzieste drugie, dziś przeżywa Beata, za nie długo pierwsza rocznica śmierci, z którą też musimy się zmierzyć... A tak nie dawno pisałam na swoim blogu, że drżę na myśl, że kiedyś będę musiała powiedzieć, pomyśleć, że mój syn nie żyje rok dwa czy więcej, czy ja jeszcze tu będę?
Wszystko wskazuje na to, że tak. Już nie wymyślam swojemu sercu, że jest tak cholernie twarde i uparte, że nie rozlatuje się na kawałki, jak moje życie. Choć tak bardzo tego chciałam, nie pękło, ani przy telefonie, gdy zadzwonili ze szpitala, ani przy trumnie, ani na pogrzebie, ani później...
Dostało się też biednemu rakowi za opieszałość, który pewnie gdzieś w zaciszu uciął sobie drzemkę, i ani myśli się ujawnić...
Twój post zurnior zainspirował mnie do założenia nowego tematu, żeby nie zaśmiecać " wiersz dla rodziców" światełko dla Twojego Michałka [*][*][*]
Ja też pisuję, bo jak inaczej radzić sobie z tą traumą? Zamieszczę jeden z pierwszych...
Siedzi rozpacz w każdym kącie,
Tka ją smutek,
Żal ją przędzie.
Siedzi, wstaje, to znów chodzi,
Wyjść gotowa
I wychodzi.
Czarna rozpacz, łez spragniona
Już mnie ściska
W swych ramionach,
Łzy wyciska i zlizuje,
Tym się krzepi,
Tym kuruje.
Znów jest silna, znów szaleje,
wdziera w serce,
W głos się smieje...
http://przemekbiel.pamietajmy.com.pl/index.php
|
Raport na wieczorny apel