Piękny wiersz Jolu...cała smutna rzeczywistość w której żyjemy każdego dnia...i obojętność i znudzenie otoczenia..
Ostatnio usłyszałam takie słowa pod moim adresem...jeszcze cie trzyma?
Nie odpowiedziałam nic, bo zabrakło mi słów,ale potem pomyślałam :dla ludzi jestem jakimś kosmitą,dziwolągiem, cierpiącą matką w tym świecie w którym nie znosi się bólu i smutku....matka która kurczowo trzyma się żałoby.która nie potrafi cieszyć się kolejnym dniem, matka do której czerń przylgnęła jak druga skóra i nie mogę jej zrzucić..
No trzyma mnie ...trzyma...i nigdy nie opuści...bo odeszła cześć mnie..najdroższa cześć mojego życia...może nie trzymać?
Ta znieczulica, ta obojętność tych co tego nie przeżyli jest nie do opisania...
Agnieszka-mama Madzi
|
Re: Mój teatr
