Wiara, Nadzieja, Miłość
Krystyna Jabłońska
Człowiecza dola
płatkami róży
rzadko bywa usłana,
kark zgina ciężar,
tragedii brzemię
wytrwać pomaga
- Wiara.
Płatki uwiędną,
wiatr je rozrzuci,
czas nosi czapkę złodzieja,
wtedy, gdy bardzo
mroczno na duszy
ciemność rozjaśnia
- Nadzieja.
Cierniową drogą
kroczy samotnie
codzienna życia zawiłość,
wyciągnij ręce
otwórz ramiona
światu ofiaruj
- Miłość.
Mroki złej nocy
świt dnia rozjaśni
i życie bardzo uprości
gdy z sercem mądrość
dojdzie do głosu
wiary, nadzieji, miłości.
jak to jest czuć gdy światło gaśnie
a oddech zanika
milknie muzyka
i chyba tylko śmiech słychać wspomnień
i matczyne łzy
albo jej krzyk
jakoś tak cicho sen dłonie otula
potrzyj nim oczy
on je otoczy
i chyba tak mocno cię zbałamuci
aż zaśniesz
i wtedy sen nie powie ci dobranoc
nie dotknie ci włosów
i nie spotkasz głosów
tańczących w nocnych koszulach na stole
przy winie
to wszystko przeminie
i stanie się wiatrem krzyczącym pomiędzy deskami
co straszy
głowy nasze
a stopy do marsza wolnego zaprosi
aż zgaśnie na zawsze
ten proch to życie nasze
|
Re: Moja córeńka Kasia
