Czas leczy rany
Wszystko leczy rany
Pieśń skowronka pośród pól boskich
Pies co wita Cię za drzwiami
A nawet ja, gołymi rękami...
Czasami chciałabym zniknąć
Bo sama w to nie wierze
Świat po kryjomu żyje
A los co chce zabierze...
Czasami pośród chmur zobaczę czyjeś oblicze
Wtedy zamyślona myślę o świecie
Lekkim jak zefir na mokrej łzie
Po co mi życie, skoro
Sama nie wiem jak przeżyć je...
Wiersz pisany od niechcenia, gorzkie słowa
I szczypta zamyślenia
Puste słowa i odrobina serca
Ot zwykłe bzdury,
Żyjące w mej duszy, bez winy i skruchy
Ale wszystko leczyć może rany
Te krwawiące chłodem i te co mijają Cię
jak przechodzień..
Wszystko się zabliźni nie raz mówiłam
Lecz już nie pamiętam dlaczego takich słów
użyłam
Sama pośród gwiazd odcieni
Siedzę pośród swoich cieni
Bez świecy ołtarza i bez kałamarza
Bez palącego oddechu i bez zimnego Krzyża
W samotności można mówić wszystko bez grzechu, bez winy i krwi płynącej strumieniami
z duszy rozrywanej Anielskimi Kłami
Ani złudzeń, że ktoś powie Ci że
Czas leczy rany...
|
Re: ... nie wiem...