Wydaje mi się, że w niebie...
Wydaje mi się, że w niebie
Będą ptaki, kwiaty, wodospady,
I zwierzęta, ludzie i owady.
I że Bóg też tam będzie,
Ten, do którego za życia prosiłam.
Dobry Ojciec – zapozna mnie ze
Wszystkimi w niebie obecnymi.
Dobry Ojciec – będzie z każdym z
Nas prowadził długie rozmowy…
Wydaje mi się, że w niebie
Noc i dzień będą, jak ziemskie,
I deszcz, chmury i wiatr, ziemskie.
I zapach kwiatów słodki, duszący:
I jaśminy i lilije i róże…
Wydaje mi się, że w niebie
Spotkam moich przyjaciół wspólnoty,
A wspólnota znowu mnie przyjmie
I popełnię moje słodkie błędy…
Wydaje mi się, że w niebie
Spotkam się znowu z Tobą.
Drugie słońce na niebiańskim niebie,
Druga zorza polarna i księżyc,
Odbicie wszystkich kwiatów na łące,
Wypadkowa sumy skrzydeł motyli,
Zmienny, jak wiatr i czas,
Niesamowity, jak tęcza na niebie,
Kochany, jak jaskółka w dłoni…
Wydaje mi się, że w niebie
Usłyszę twój głos od nowa,
Jak szum łanu zboża i lasu.
I spojrzę w twoje oczy od nowa,
Jak w głębię krystalicznej studni.
I uśmiechniesz się do mnie od nowa,
Jak słońce na nieskazitelnym błękicie…
Wydaje mi się, że w niebie
Nigdy już żadna łza nie uleci,
Nie złamią się oczy, nie zapłaczą,
I dusza będzie, jak dawniej,
Wpatrzona w jeden odległy kierunek,
I serce będzie śpiewać o miłości…
Wydaje mi się, że w niebie
Już nigdy siebie nie skrzywdzimy,
Że zgoda będzie między nami,
A przyjaźń będzie po wieki trwać…
A w dzisiejszy, ziemski dzień
Niech mkną myśli, jak chmury,
Niech płyną do Boga – Ojca, niech
Płynął do nieba, do nieba!
I niech myśli moje płyną do ciebie,
Niech dotykają i przypominają
Tych, co o Tobie ciągle myślą…
Wydaje mi się, że w niebie
Powiem prawdę od nowa,
I od nowa kochać zacznę.
Wydaje mi się…
(17 VI 2004)
|
Re: Moja córeńka Kasia
