OSTATNIA DROGA
Krwawią maki przydrożne
a z błękitu dzwoneczków
płynie rekwiem pobożne
w ostatniej drodze dziecku,
zanim mu ziemię otworzą..
Jęk w czerwcowych sadach..
Trawy wiatrem się płożą..
Róża bezsilnie opada...
Powoli tłumu szloch
zatrzymuje się w pasie
znieruchomiałych nagle olch..
Zamarły gardła ptasie.
Ka-sia …Ka-sia…. Ka-sia ….
pośród tej strasznej ciszy..
Kasia .. Kasia..
.. ale Kasia nie słyszy..
To matka nad trumny wiekiem,
a rozpacz bije z niej taka,
że gdyby Bóg był człowiekiem
- też by nad nią zapłakał..
|
Re: Moja córeńka Kasia
