jak w tytule.
mamy dzieki Natce coraz lepszy serwis.
wydrukowalismy ulotki.
ale jakie sa nasze cele dlugofalowe i jak chcemy je osiagnac?
napiszcie prosze wasze marzenia, zyczenia, oczekiwania i pomysly. zbierzmy je razem to latwiej bedzie je zrealizowac.
Z takich celow ktore wpadly mi do glowy ostatnio to:
- prawo do zobaczenia i pozegnania dziecka (np. przy martwym porodzie) -
czyli edukacjal ekarzy, poloznych i psychologow o tym jak wazne jest to dla
matki i by dawac jej wybor
- jak byc mama bez dzieci to na artykul, szukam na razie red. ktora by ten
temat wziela
- porody i poronienia indukowane z powodow medycznych - o tym ze to JEST
tragedia dla matki i by to jakos oddzielic od abort-dyskusji
- prawo do zaloby po dziecku (czyli ze to jest normalny stan i jesli komus pomaga to nalezy mu na to pozwalac)
- wiecej grup wsparcia z psychologiem moderujacym i zeby namiar na taka grupe dostawac jeszcze w szpitalu.
- szkolenia i edukacja lekarzy i spoleczenstwa w zakresie umiejętności rozmowy z matką oczekującej porodu chorego/martwego dziecka,
- prawo do intymnosci czyli nie kładzeniematek po poronieniu i martwych porodach oraz po porodach dzieci w stanie ciezkim na sali z innymi mamami,
-edukacja księzy dotycząca pogrzebów, chrztu martwego dziecka, rozmowy z rodzicami w syt. straty
- wyklady, skzolenia dla studentow medycyny, poloznictwa jak powinni postepwoac
w syt. straty
- (ale to nie wiem na ile realne) - zeby lekarze brali udzial w warsztatach z
dziecmi z porazeniem mozgowym, w spotkanaich grup rodzicow po stracie - by
sobie uswiadomili jak wielki wplyw na cale zycie maja ich decyzje...
- artykuly o naszych problemach wszelkich w mediach (ale to dosc oczywisty cel)
Zorka napisala kiedys:
Kiedyś na forum jedna dziewczyna z zagranicy napisała post o stracie swojego
dziecka, które zmarło przed narodzinami.
Zapytana, czy chce je zobaczyć, odmówiła, nie miała siły. Została przy wyjściu
ze szpitala poinformowana, ze maluszkowi zostały zrobione zdjęcia - i będą
przechowywane w archiwum przez 10 lat.
Po kilkunastu miesiącach mama zdecydowała się z nimi "zmierzyć". Przyniosły jej
ulgę i ukojenie.
Bardzo, bardzo, bardzo bym chciała by u nas standardem - choćby w największych
klinikach, stało się robienie takiego właśnie zdjęcia.
Wystarczy przecież najtańszy automatyczny aparat i trochę dobrej woli.
tez mysle ze to bardzo wazny temat, a Ewamonika napisala:
chciałabym, żeby rodzice chorego dziecka już w szpitalu otrzymywali komplet
informacji (np. w formie broszury) nt. tego, gdzie mają się dalej udac, co
robić (np. złozenie wniosku o niepełnosprawność dziecka), jakie są prawa
dziecka i rodziców dzieci niepełnosprawnych + opracowanie standardów nt.
zakresu badań dziecka z wadami genetycznymi lub wrodzonymi w szpitalu, gdzie
sie urodziło (u nas pierwszego dnia padło zdanie, że konieczne jest usg
wszystkich możliwych organów, do dnia wypisu nikt już więcej o tym nie
wspomniał. Na moje pytanie o usg, odpowiedź: "a no tak, usg" i dopiero wtedy
udało się zbadać Piotrusia. I tak naprawdę nie wiem, czy to była łaska czy tak
powinno być za każdym razem (wykaz obowiązkowych badań).
pomyslcie - co jeszcze? potem to trzeba by usystematyzowac, podzielic sie dzialaniami i... niech te krople draza skale zmieniajac nasz swiat w troche bardziej przyjazny...
|
DLACZEGO - nasze cele i co chcemy osiągnąć
