U nas to już 20 tc. Po tym jak ta ciąża się zaczęła, to nie myślałam, że uda się dotrwać do tego momentu. W środę czekają mnie dwa ważne badania: echo serca dzidziusia (Adaś miał wadę serduszka) i USG połówkowe. To są chyba najważniejsze badania i boję się ich chyba bardziej niż pierwszego badania prenatalnego.
Moje dzieciątko (prawdopodobnie dziewczynka) fika w brzuchu codziennie. Cieszę się, że czuję ruchy, chociaż są dni kiedy małe przebiera tak aż sama się do siebie śmieję, a są też dni kiedy zachowuje się jakby się obraziło na mnie i od niechcenia tylko parę razy puknie w brzuch.
Boję się o moje dzieciątko, bo tym razem wiem jakie są zagrożenia, wiem, że nie każda ciąża kończy się happy endem... Staram się podchodzić do wszystkiego na zasadzie "zrobię co w mojej mocy, aby było dobrze, reszta nie ode mnie zależy". No ale ciężko ukryć i nie przyznawać się do siebie, że bardzo mocno kocham tego małego bąbla...
Aniołek Adaś (*+ 27.05.2010 r. 38tc)
Aniołek (+21.12.2011 r. 9tc)
Aniołek (+29.09.2012 r. 10tc)
Pola (*27.11.2013 r. 39tc)
|
Re: Moja malutka nadzieja rosnie - 20 tc
