 Ratunku-mój mąż się zabija by zapomnieć.... | |
|
Ewa Maria
25-03-2014 13:44 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Drodzy Ojcowie-prosze o pomoc,radę, wskazówkę,kierunek...straciliśmy straszego Syna(17l).Mąż wyrzuca sobie i zarzuca że temu nie zapobiegł,analizuje wszystko( zawsze siebie obwiniając),nie pozwala mi płakać i wspomianać.Zaciął sie w sobie i mimo pogarszającego stanu zdrowia,pracuje jak oszlałay,wraca po 22/23 godzine.Pada ze zmęczenia.Wekeendy są koszmarne.Każdy film,reklama,piosenka-wszystko przypomina nam naszego Pawełka.Nie chce rozmawiać i nie ma mowy o psychologu.O lekarzach mówi w stylu ,,to zabójcy",nie ma szans na wsparcie z zewnątrz.Nie pije,nie pali, odciął się od wszystkiego i wszystkich...pozwala sobie a krótki szloch przy grobie Synka, a potem twardo-,,Idziemy!"...znów zacina sie w sobie.Muszę i bardzo chcę mu pomoc.Syn odszedł 2mce temu,sytuacja pogarsza sie niestety.Poradźcie tak po męsku-co Wam pomogło,jak żona może wesprzeć,co robić? Mój mąz to mój najlepszy przyjaciel od szkoły średniej,nie umiem bez niego i obok niego żyć...a odrzuca mnie i wszystkich.pomocy!
Ewa: mama Frania 11 l i Aniołka 14tc i Aniołka Pawełka 17l(zm.04.02.14)
|
|
|
| Re: Ratunku-mój mąż się zabija by zapomnieć.... | |
|
sq3clr
27-04-2014 15:42 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
trudno mi radzić. Ja tez sie obwiniam i wcią tesnike choc minelo 5 lat. Mi pomogła wiara w tamo życie. na cmentarz nie chdze bo wiem, ze go tam nie ma tylko jest ze mną w domu. Mine dużo pomogła książka pod tyt." Powiedzcie im, że śmierć nie istnieje" I wizyta u osoby medium, ktore sie komunikuje ze zmarłymi.
andrzej
|
|
|
| Re: Ratunku-mój mąż się zabija by zapomnieć.... | |
|
ansibl51
06-06-2014 09:23 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Mnie pomogło codzienne chodzenie na cmentarz. Kiedyś dowiedziałem się, ze ktoś zginął w lesie w wypadku drogowym i przez 2 lata ktoś przychodził i zapalał znicz przy grobie. U mnie światełko na cmentarzu paliło się beż przerwy przez 7 lat poza nielicznymi wyjazdami.Ja też się winiłem za to co się stało. Dla mnie nadzieja jest to, ze przecież i tak niedługo się spotkamy po tamtej stronie. Po prostu czekam i żyję. Każdemu pomaga co innego. Mnie pomagała tez rozmowa z bliskimi. nie musieli dawać rad jak przez to przejść. Mieli tylko wysłuchać.
|
|
|
| Re: Ratunku-mój mąż się zabija by zapomnieć.... | |
|
Ghost70
16-01-2015 08:57 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Ewa Maria, czy coś się zmieniło przez tych kilka miesięcy?
Ja nie wiem co mi pomogło i czy cokolwiek. Może zwyczajnie przyzwyczaiłem się do bólu i rozpaczy? A może odpowiedzialność za mojego drugiego (młodszego) syna?
Do dzisiaj płaczę za Grzesiem (to już 9 lat), potem się zbieram w sobie i trwam w oczekiwaniu na spotkanie z nim ...
Bartek tata Grzesia *07.11.1990 +15.04.2006
|
|
|
:: w górę ::
|
