Witamy Cię na naszej stronie. Pragniemy by to miejsce stało się azylem dla osieroconych rodziców. Zależy nam aby tacy rodzice stracili owo nieznośne poczucie wyjątkowości, którego zapewne doświadczają w swoim środowisku, by mogli podzielić się swoim bólem, tęsknotą, trudem, drobnymi radościami, by mogli opowiedzieć o swoim dziecku. Pamiętaj, nie jesteś sam.

Kolejny Dzień Dziecka Utraconego. Dla niektórych będzie to następna rocznica, piąta, dziewiąta, piętnasta, a dla innych świeża (zbyt świeża) rana. Dzień Dziecka Utraconego to nie jest "Święto" jak niektórzy sugerują. To nie jest wyłączny dzień w którym wspominamy nasze dzieci. Nasze dzieci żyją w nas przez cały rok, całe lata i zawsze w każdej sekundzie życia mamy je w pamięci.

Jego pomysł narodził się z potrzeby mówienia światu o naszym bólu, a także z konieczności dokonania zmian w świecie, który ucieka od śmierci i od cierpienia, za wszelką cenę wmawiając ludziom, że "wszystko będzie dobrze, uśmiechnij się". Nie. Nie będzie dobrze. Długo nie będzie dobrze, ale w końcu, wierzcie mi, uda się zagoić tą ranę, mimo, że na zawsze pozostanie RYSA na duszy. Trzymajmy się razem. 
 

Wsparcie Rodzin po Stracie

Trudno sobie wyobrazić większe cierpienie niż to, które dotyka rodziców po śmierci dziecka. Niezależnie od tego czy dziecko miało kilka, czy kilkanaście lat, a może dopiero rosło pod sercem mamy pustka jaką po sobie zostawia jest dojmująca. Odejście dziecka porusza wszystkie uczucia, dosięga wszelkich sfer życia rodzinnego i może dezintegrować zarówno poszczególne osoby jak i całą rodzinę.

W społecznym odbiorze śmierć dziecka zaprzecza naturalnemu porządkowi świata, bowiem to rodzice zwykle umierają przed dziećmi. Jest zdarzeniem tak bolesnym, że nie istnieje w języku słowo określające rodziców, którzy utracili swoje dziecko, tak jak „wdowa” to kobieta, która straciła męża, czy „sierota” określające dziecko, którego rodzice nie żyją.Po śmierci dziecka rodzice potrzebują czasu wyznaczanego naturalnym rytmem żałoby. Potrzebują zatrzymania się nad stratą, wypłakania żalu i tęsknoty, a nade wszystko czasu, który pozwoli zaakceptować świat bez ukochanego dziecka.

Żałoba to praca jaką musi wykonać serce by wrócić do życia pomimo cierpienia, które było jego udziałem. Całkowite przeżycie żałoby i uzdrowienie nie oznacza zapomnienia, ale stworzenie wewnętrznej więzi ze zmarłym dzieckiem. Nie oznacza, że ból zniknie, ale zmieni się intensywność jego odczuwania. 

Dla kogo

Konsultacje indywidualne i Grupy Wsparcia skierowane są do Rodziców cierpiących z powodu straty Dziecka bez względu na jego wiek (w wyniku poronienia, porodu przedwczesnego, martwych narodzin, śmierci dziecka krótko po narodzinach czy śmierci dziecka starszego).

 Jak pracujemy

Jeżeli jesteś Rodzicem cierpiącym po stracie Dziecka możesz się z nami skontaktować i otrzymać wsparcie.   

więcej informacji: 
http://hospicjumtischnera.org/pl/jak-my-pomagamy/pomoc-rodzinie-po-stracie-dziecka/o-wsparciu-w-zalobie.html